Strona o historii ukrytej za fasadą mitów i legend, otulonej płaszczem sekretów, skandali i kontrowersji. Opowieści o pasjach, namiętnościach, zbrodniach i zdradach, o ludziach wielkich i małych, znanych i zapomnianych. Razem oddzielmy prawdę od legend i dowiedzmy się, jak to naprawdę było...
Polska przez 123 lata pozostawała pod zaborami i znikła z map Europy. W roku 1918 w granicach II Rzeczypospolitej znalazły się tereny najbardziej dotknięte przez zawieruchę Wielkiej Wojny. Polacy zamienili zrujnowane ziemie w kraj niepodległy i dumny. „Eseje o Niepodległej. Siłą naszego ducha jesteśmy” pod redakcją Rafała Wiśniewskiego opowiadają o tym, co działo się w przededniu odzyskania niepodległości. Są również świadectwem tego, co towarzyszyło działaniom, dążeniom, planom ludzi polityki, kultury, sztuki i nauki. Eseje napisane zostały przez współczesnych autorów, którzy są autorytetami w swoich dziedzinach.
Jezuicki misjonarz Michał Boym przybył do Chin w 1643 roku. Jednak nad pracę ewangelizacyjną przedkładał poznawanie świata i zdawanie z tego relacji. Stworzył unikatowy atlas Chin. Był też pierwszym Europejczykiem, który opisał Wielki Mur i prawidłowo umiejscowił dzisiejszy Pekin. I choć jego opisy były bardziej wiarygodne niż fantastyczne relacje Marco Polo, dziś pamięć o Michale Boymie jest bardziej żywa w Chinach niż w Polsce. Edward Kajdański w swojej książce „Jak odkrywałem Michała Boyma – polskiego Marco Polo” próbuje zmienić ten stan rzeczy.
Od najdawniejszych czasów publiczne egzekucje były najlepszym sposobem na skuteczne egzekwowanie zasad i właściwych obyczajów w każdym niemal społeczeństwie. Ukrzyżowanie, wieszanie, palenie, ścinanie mieczem i toporem, nabijanie na pal, ćwiartowanie lub topienie. Książka Jonathana J. Moore’a „Powiesić, wybebeszyć i poćwiartować” w bezkompromisowy sposób przedstawia krwawą i okrutną historię egzekucji – tych udanych bardziej i mniej – od czasów starożytnych do współczesności, zabierając czytelników w makabryczną podróż w mrok historii. Podróż dla dorosłych, którą przetrwają tylko najbardziej odporni.
Jak to jest być dzieckiem zbrodniarza, który przyczynił się do śmierci milionów ludzi? Jak żyć z nazwiskiem, które jest synonimem największego zła? Czy można kochać kata? Gerald Posner w książce „Dzieci Hitlera” przedstawia historię opowiedzianą przez synów i córki czołowych niemieckich zbrodniarzy wojennych. Jedni potępili zbrodniczą działalność rodziców w Trzeciej Rzeszy, inni próbowali do końca swoich dni bronić i usprawiedliwiać ich czyny. We wspomnieniach dzieci miłość miesza się z nienawiścią, a czułość z odrazą. Czy w czystym złu można dostrzec choć odrobinę ludzkich uczuć. Dzieci potrafiły. Niektóre z nich zapłaciły za to wysoką cenę…